Ο Federer ανακοίνωσε χθες το τέλος της επαγγελματικής του καριέρας, κλείνοντας ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο για τον ίδιο, αλλά και για ολόκληρο τον κόσμο του αθλητισμού.

Ο Federer αγάπησε το τένις σε πολύ μικρή ηλικία, πέρασε τα 24 από τα 41 πρώτα χρόνια της ζωής του στο επαγγελματικό tour, κατέκτησε τα πάντα, έσπασε κάθε πιθανό και απίθανο ρεκόρ, άλλαξε το άθλημα όπως το γνωρίζαμε, αγαπήθηκε όσο κανείς άλλος στο παρελθόν και αφήνει πίσω του έναν μύθο άνευ προηγουμένου.

Στις 14 Νοεμβρίου 2019, ο Federer θα πανηγύριζε την τελευταία του νίκη απέναντι σε κάποιον εκ των Big 3. Ο 38χρονος Ελβετός επικράτησε του Djokovic με 6-4, 6-3 και προκρίθηκε στα ημιτελικά του ATP Finals. (Φωτογραφία: tennisnews.gr)

Από ball boy στη Βασιλεία, Νο.1 στα Juniors

Ο μύθος αυτός ξεκινάει στις 8 Αυγούστου του 1981, όταν γεννήθηκε ο Federer, στη Βασιλεία της Ελβετίας. Όταν ήταν 4 ετών, ο Boris Becker, ένα από τα ινδάλματά του, κατακτούσε τον πρώτο του τίτλο στο Wimbledon, το 1985. Από εκείνο το τουρνουά κι έπειτα, ο Federer θα αποκτούσε ένα πάθος που διατηρεί μέχρι και σήμερα, παρακολουθώντας σε πρώτο στάδιο για ατελείωτες ώρες τένις από την τηλεόραση.

"Μου άρεσε το τένις περισσότερο από κάθε άλλο άθλημα. Το έβρισκα πάντα συναρπαστικό το ότι είτε κερδίσω, είτε χάσω, είναι πάντα στα δικά μου χέρια", έχει πει ο Federer στη βιογραφία του "The Roger Federer Story: Quest for Perfection", της Rene Stauffer.

Οι γονείς του, ο Ελβετός Robert Federer και η Νοτιαφρικανή Lynette Durand, δεν είχαν κάποια σχέση με το τένις, αλλά αυτό δεν τους εμπόδισε να τον γράψουν στο τοπικό κλαμπ. Στην ηλικία των 6 ετών έκανε προπονήσεις 3 φορές την εβδομάδα στο κλαμπ της Βασιλείας και έγινε φίλος με τον Marco Chiudinelli, ένα από τα πιο ταλαντούχα παιδιά του ελβετικού τένις τότε, με τον οποίο και ξεχώρισαν αμέσως από τα δικά τους, αλλά και τα υπόλοιπα κοντινά κλαμπ.

Στην ηλικία των 10, ο Roger πήγε να παίξει στο The Old Boys Tennis Club, όπου ο Adolf Kacovsky τον ξεχώρισε και άρχισε να κάνει μαζί του ατομικές προπονήσεις.

"Αμέσως πρόσεξα πως ήταν ένα φυσικό ταλέντο. Γεννήθηκε με μια ρακέτα στο χέρι. Ξεκινήσαμε αμέσως να του κάνουμε ιδιαίτερα μαθήματα, τα οποία τα πλήρωνε εν μέρει το κλαμπ. Ο Roger μάθαινε πολύ γρήγορα. Όποτε του μάθαινες κάτι καινούργιο, ήταν σε θέση να το εκτελέσει μετά από 3 ή 4 προσπάθειες, ενώ τα άλλα παιδιά χρειαζόντουσαν εβδομάδες", θα έλεγε αργότερα ο Kacovsky.

"Από τότε έλεγε ότι ήθελε να γίνει ο καλύτερος στον κόσμο και όλοι γελούσαν μαζί του, ακόμα και εγώ. Πίστευα ότι μπορεί να γίνει ο καλύτερος στην Ελβετία, ίσως και ο καλύτερος στην Ευρώπη, αλλά όχι ο καλύτερος στον κόσμο. Το είχε όμως από τότε στο κεφάλι του και δούλεψε για να το πετύχει."

Στην ηλικία των 12 ο Roger αποφάσισε να αφοσιωθεί στο τένις, καθώς μέχρι τότε έπαιζε και ποδόσφαιρο. Σημαντικό ρόλο σε αυτό έπαιξε και η συμμετοχή του στο τουρνουά της γενέτειράς του, Swiss Indoors, όπου ήταν ball boy για δυο διαδοχικές χρονιές, το 1993 και το 1994.

"Μου άρεσε να είμαι ball boy, μπορούσα να βλέπω τους καλύτερους παίκτες του κόσμου και να δω πως προετοιμάζονται, πως ιδρώνουν και πως διαχειρίζονται την πίεση. Ήταν όμορφες στιγμές για μένα", είπε αρκετά χρόνια αργότερα ο Federer στο Tennis TV, παρακολουθώντας ένα συλλεκτικό βίντεο από το τουρνουά του 1993, στο οποίο είχαν παίξει στον τελικό ο Michael Stich και ο προπονητής του αργότερα, Stefan Edberg.

Από τότε που αφοσιώθηκε στο τένις, η άνοδός του ήταν εντυπωσιακή. Στην ηλικία των 14 ετών αναδείχθηκε πρωταθλητής σε όλες της κατηγορίες juniors στην Ελβετία και κέρδισε υποτροφία από την ελβετική ομοσπονδία για να προπονηθεί στο Swiss National Tennis Center στο Ecublens της Λωζάνης, αρκετά χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι του. Εκεί είχε και την πρώτη του δύσκολη εμπειρία, στο μοναχικό ταξίδι που επέλεξε να κάνει.

"Τους πρώτους 9 μήνες ένιωθα συνέχεια άρρωστος. Τα αποτελέσματά μου ήταν άσχημα, δεν είχα καθόλου αυτοπεποίθηση, δεν μιλούσα τη γλώσσα. Πραγματικά υπέφερα. Τελικά άρχισαν να έρχονται τα καλά αποτελέσματα και με τον καιρό να νιώθω όλο και πιο άνετα. Ήταν πολύ δύσκολο να μείνω, αλλά σ' αυτά τα δυο χρόνια, από τα 14 έως τα 16, νομίζω πως ήταν και το διάστημα με τον μεγαλύτερο αντίκτυπο στη ζωή μου."

Το 1998, την τελευταία του χρονιά στα juniors, o Federer κατέκτησε το Wimbledon στα μονά και στα διπλά, αλλά και το Orange Bowl - δυο από τα σημαντικότερα τουρνουά τα πλανήτη στην κατηγορία των 18 ετών. Έπαιξε επίσης στον τελικό του US Open και στα ημιτελικά του Australian Open, ενώ στο τέλος της χρονιάς ανέβηκε στο Νο.1 της παγκόσμιας κατάταξης κάτω των 18 στο τέλος του 1998.

Ο αγώνας με το Sampras και το breakthrough στο Wimbledon

Από το ξεκίνημά του και τα πρώτα του βήματα στα διεθνή juniors τουρνουά, ήταν ξεκάθαρη η έφεση του Federer στο γρασίδι και στο Wimbledon. Εκεί έδειξε και για πρώτη φορά στο ευρύ κοινό, το σπουδαίο του ταλέντο.

Το ντεμπούτο του στο ATP Tour έγινε το 1998, στο τουρνουά του Gstaad, όπου έχασε στον 1ο γύρο από τον Lucas Arnold Ker. Λίγους μήνες μετά κέρδισε τον πρώτο του ATP αγώνα στην Τουλούζ της Γαλλίας, ενώ πήρε wild card και για το Swiss Indoors της Βασιλείας, το τουρνουά που ήταν ball boy 4 χρόνια νωρίτερα. Εκεί έπαιξε με τον μεγάλο Andre Agassi, από τον οποίο ηττήθηκε με 6-3, 6-2.

Στις 20 Σεπτεμβρίου του 1999, ο Federer μπήκε για 1η φορά στο Top 100 της παγκόσμιας κατάταξης, όπου έμεινε για τα επόμενα 23 χρόνια, έως τον Ιούλιο του 2022! Τον Φεβρουάριο του 2000 έπαιξε στον πρώτο του τελικό στο ATP Tour, στη Μασσαλία, ενώ στις αρχές του 2001 αποκόμισε πολύ σημαντικές εμπειρίες, κατακτώντας το Hopman Cup μαζί με την ήδη πολύ σπουδαία Martina Hingis, καθώς και τον 1ο του ΑΤΡ τίτλο στο Μιλάνο της Ιταλίας.

"Σίγουρα με βοήθησε να γίνω ο παίκτης που είμαι σήμερα", είπε ο Federer για τη Hingis το 2018, όταν κατέκτησε για 2η φορά το Hopman Cup μαζί με την Belinda Bencic.

Το καλοκαίρι του 2001, ο Federer έκανε το πρώτο μεγάλο breakthrough, μια πορεία μέχρι τα προημιτελικά του Wimbledon, όπου μάλιστα κέρδισε σε έναν αξέχαστο αγώνα τον άνθρωπο που τον επηρέασε όσο κανείς άλλος από το άθλημα, Pete Sampras. Ήταν ένα σπουδαίο ματς που πήγε στα 5 σετ, με τον Federer να κερδίζει στα 19 του το Νο.1 της παγκόσμιας κατάταξης, με 7-6 (7), 5-7, 6-4, 6-7 (2), 7-5.

Δυο χρόνια αργότερα, ένας πολύ πιο ώριμος Roger Federer, Top 10 παίκτης και πρωταθλητής σε ένα Masters 1000 τουρνουά, κατάφερε να κάνει το δεύτερο και ένα πολύ μεγαλύτερο breakthrough, που άλλαξε για πάντα την καριέρα του: Κατέκτησε τον πρώτο του Grand Slam τίτλο στο Wimbledon.

Η πορεία του ήταν σαρωτική, αφού έχασε μόνο ένα σετ σε όλο το τουρνουά, στον 3ο γύρο από τον Mardy Fish. Στους 4 τελευταίους αγώνες του δεν απώλεσε ούτε σετ, κερδίζοντας στα ημιτελικά το No.5 τον Andy Roddick με 7-6 (6), 6-3, 6-3 και στον τελικό τον Μαρκ Φιλιππούση με 7-6 (5), 6-2, 7-6 (3).

Η χρυσή τετραετία

Ο Federer είχε ευκαρίες για να ανεβεί στο Νο.1 του κόσμου από το 2003, δεν τις εκμεταλλεύτηκε όμως έχοντας κάποιες πρόωρες ήττες στα αμερικανικά τουρνουά. Το 2004 ωστόσο, η χρονιά ξεκίνησε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, τον τίτλο στο Australian Open. Αυτή ήταν και η έναρξη μιας εποχής ασύλληπτης κυριαρχίας του Ελβετού, δίχως προηγούμενο στο σύγχρονο τένις. Ακόμα και τα επιτεύγματα του Sampras έδειχναν πλέον να είναι σε κίνδυνο, μετά από τη χρυσή τετραετία του Roger.

Από το 2004 έως το 2007, ο Federer κατέκτησε 11 Slams, φτάνοντας συνολικά τα 12: έφτασε συνολικά τους 5 συνεχόμενους τίτλους στο Wimbledon (2003, 2004, 2005, 2006, 2007), κέρδισε όλα τα US Open (2004, 2005, 2006, 2007 - και το κατέκτησε για 5η σερί φορά και το 2008), ενώ κατέκτησε άλλες 2 φορές το Australian Open (2004, 2006, 2007). Επιπλέον, ο μόνος παίκτης που μπορούσε να τον κερδίσει στο Roland Garros ήταν ο Rafael Nadal, ο οποίος είχε ξεκινήσει ήδη τη δική του ασύλληπτη κυριαρχία στο συγκεκριμένο τουρνουά. Με όλους τους υπόλοιπους παίκτες, ο Federer είχε ρεκόρ 30-0 νίκες στο Roland Garros από το 2005 έως το 2009!

Στο Νο.1 της παγκόσμιας κατάταξης, ο Federer ανέβηκε για 1η φορά μετά τον πρώτο τίτλο στην Αυστραλία, στις 2 Φεβρουαρίου 2004. Μέχρι τις 17 Αυγούστου του 2008, τη μέρα που ανέβηκε για 1η φορά στην κορυφή ο Nadal, o Federer συμπλήρωσε 237 συνεχόμενες εβδομάδες στο Νο.1, ένα ρεκόρ που παραμένει απλησίαστο μέχρι σήμερα.

Η πιο εντυπωσιακή σεζόν στη χρυσή τετραετία του Federer, ήταν δίχως αμφιβολία το 2006. Σε μια χρονιά που έπαιξε σχεδόν 100 αγώνες, ο Ελβετός είχε ρεκόρ 92-5 νίκες (περισσότερες νίκες σε μια σεζόν από το 1982 και τον Ivan Lendl), ενώ έφτασε μέχρι τον τελικό στα 16 από τα 17 τουρνουά που έλαβε μέρος, κατακτώντας τα 12 από αυτά (περισσότεροι τίτλοι από έναν παίκτη σε μια σεζόν από τον Thomas Muster το 1995 και τον John McEnroe το 1984). Μόνο 2 παίκτες κατάφεραν να τον κερδίσουν αυτή τη χρονιά. Ο Nadal σε 4 τουρνουά (Ντουμπάι, Monte-Carlo, Ρώμη και Roland Garros) και ο 19χρονος τότε Andy Murray στο Σινσινάτι - στο μοναδικό τουρνουά που έλαβε μέρος και δεν έπαιξε στον τελικό.

Το Grand Slam καριέρας

Όλα αυτά τα χρόνια, το Roland Garros αποτελούσε τον διακαή πόθο του Federer και το μοναδικό μεγάλο τουρνουά που έλειπε από το παλμαρέ του. Οι απανωτές και κάποιες πολύ βαριές ήττες από τον Nadal, έκαναν τον Ελβετό και τους φαν του να ανησυχούν πως μπορεί και να μην έρθει ποτέ αυτή η μέρα και ο Federer να "στιγματιστεί" ως κάποιος που δεν θα καταφέρει ποτέ να κερδίσει το παρισινό Slam, όπως ακριβώς είχε πάθει και ο Sampras.

O Federer όμως ήταν διαφορετικός και ποτέ δεν υπήρξε αδύναμος παίκτης στο χώμα. Για πολλά χρόνια μάλιστα, ήταν ο δεύτερος καλύτερος παίκτης με διαφορά στις κόκκινες επιφάνειες, μετά από τον Nadal, τον καλύτερο όλων των εποχών. Απλά στάθηκε άτυχος και τα καλύτερα χρόνια του συνέπεσαν με μερικά από τα καλύτερα χρόνια του Nadal.

Η τρομερή συνέπεια ωστόσο του Federer επιβραβεύτηκε και με έναν τίτλο στο Roland Garros, το 2009. Τη χρονιά που ο Nadal υπέστη εκείνη τη σοκαριστική ήττα από τον Robin Soderling στον 4ο γύρο - την πρώτη του ήττα στο Γαλλικό Όπεν μετά από 5 χρόνια παρουσίας στο τουρνουά.

Μπορεί ο Federer να μην κατάφερε να κερδίσει ποτέ τον μεγάλο του αντίπαλο στο Roland Garros, κατάφερε όμως να κατακτήσει τον "παρθενικό" του τίτλο στο Παρίσι στις 7 Ιουνίου του 2009 και να γράψει ιστορία, αφού κέρδισε τον Soderling με 6-1, 7-6 (1), 6-4 και έγινε μόλις ο 3ος παίκτης στην ιστορία της open era που έκανε το Grand Slam καριέρας, μετά από τους Rod Laver (1969) και Andre Agassi (1999). Πριν την open era το είχαν καταφέρει άλλοι 3, οι Fred Perry, Don Budge και Roy Emerson, ενώ μετά τον Federer το έκαναν και οι Nadal (2010) και Djokovic (2016).

Την ίδια μέρα που έκανε το Grand Slam καριέρας, ο Federer ισοφάρισε και το ρεκόρ περισσότερων κερδισμένων Grand Slam τίτλων εκείνης της εποχής, που ήταν τα 14 του Sampras. Και μπορεί στον τελικό ο Federer να μονοπώλησε απέναντι στον Soderling, υπήρχε όμως ένας αγώνας, απέναντι στον Juan Martin Del Potro στα ημιτελικά, στον οποίο ενώ ήξερε ότι είχε μια τεράστια ευκαιρία κινδύνεψε και πιέστηκε πολύ, επικρατώντας τελικά με 3-6, 7-6 (2), 2-6, 6-1, 6-4 του Αργεντινού.

Το ρεκόρ στο ATP Finals

Το 2011 ήταν μια χρονιά με ανάμεικτα συναισθήματα για τον Roger. Στο Australian Open, όπου παραδοσιακά ξεκινούσε τη χρονιά πολύ δυνατά, ηττήθηκε στα ημιτελικά από τον Djokovic με 3-0 σετ και για πρώτη φορά μετά από το 2004, δεν ήταν πρωταθλητής σε κανένα από τα 4 Slams.

Τότε ξεκίνησαν και οι πρώτες αμφιβολίες προς το πρόσωπό του, με πολλούς να αναφέρουν ήδη τη λέξη απόσυρση. Στο Roland Garros o Federer κατάφερε να πετύχει μια μεγάλη νίκη επί του ασταμάτητου τότε Djokovic, σταματώντας το επικό σερί 43 νικών που είχε, για να προκριθεί στον τελικό για 5η φορά στην καριέρα του. Και αυτή όμως, ηττήθηκε από τον Nadal.

Ούτε στο αγαπημένο του Wimbledon κατάφερε να αλλάξει τα πράγματα ο Ελβετός, που ηττήθηκε από τον Jo-Wilfried Tsonga στα προημιτελικά, σε έναν αγώνα που είχε προηγηθεί με 2-0 σετ. Παρόλα αυτά, η σεζόν ολοκληρώθηκε με πολύ θετικό τρόπο για τον Roger, που κέρδισε τα τρια τελευταία τουρνουά που συμμετείχε, το 500άρι της Βασιλείας, το 1000άρι του Παρισιού και το ATP Finals στο Λονδίνο. Στο ATP Finals αναδείχθηκε πρωταθλητής για 2η διαδοχική χρονιά και για 6η συνολικά στην καριέρα του. Μέχρι και σήμερα, παραμένει ο πολυνίκης του θεσμού με 6 τρόπαια (2003, 2004, 2006, 2007, 2010, 2011).

Η μεγάλη επιστροφή στο Νο.1

Κι ενώ οι αμφισβητίες είχαν ξεκινήσει ήδη να "τελειώνουν" τον 30χρονο Federer, o "Βασιλιάς" επέστρεψε και κατέκτησε τον 7ο τίτλο του στο Wimbledon το καλοκαίρι του 2012, ισοφαρίζοντας ακόμα ένα ρεκόρ του Sampras που λίγα χρόνια πριν έμοιαζε απλησίαστο. Αυτός ήταν ο 17ος Grand Slam τίτλος της καριέρας του και τον έφερε ξανά στο Νο.1 της παγκόσμιας κατάταξης, απ' όπου απουσίαζε για 2 χρόνια.

Στον τελικό του Wimbledon, o Federer είχε επιβληθεί του Murray με 4-6, 7-5, 6-3, 6-4. Λίγες εβδομάδες μετά, έπαιξε ξανά με τον Βρετανό για τον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου, αλλά ήταν εξαντλημένος και ηττήθηκε με 3-0 σετ. Παρόλα αυτά, το αργυρό μετάλλιο ήταν το πρώτο του μετάλλιο σε μονό στους Ολυμπιακούς Αγώνες, έχοντας βγει 4ος το 2004 και "χρυσός" στο διπλό το 2008 (με τον Stan Wawrinka).

Για να κερδίσει αυτό το αργυρό, ο Federer είχε κοπιάσει αρκετά και είχε κερδίσει μια μεγάλη μάχη με τον Del Potro στα ημιτελικά, μετά από 4,5 ώρες, με 19-17 στο 3ο σετ!

Ο Federer παρέμεινε στο Νο.1 του κόσμου έως και τις 4 Νοεμβρίου του 2012, συμπληρώνοντας 302 εβδομάδες συνολικής παραμονής. Ξεπέρασε έτσι το καλύτερο ρεκόρ της εποχής, που ήταν οι 286 εβδομάδες του Sampras.

Ο θρίαμβος στο Davis Cup και η 1.000ή νίκη καριέρας

Ακόμα ένα μεγάλο τρόπαιο που έλειπε για αρκετά χρόνια από τη συλλογή του Roger Federer και τελικά ήρθε το 2014, ήταν το Davis Cup. Ο Federer αποφάσισε να ενισχύσει την ομάδα της Ελβετίας όλη τη σεζόν στο Davis Cup, παίζοντας σε όλες τις φάσεις και βοηθώντας την να φτάσει έως τον τίτλο, μαζί με τον φίλο και συνοδοιπόρο του σε πολλές επιτυχίες, Stan Wawrinka.

Στον τελικό, που έγινε στη Λιλ της Γαλλίας το τριήμερο 21-23 Νοεμβρίου, ο Federer έχασε την 1η μέρα των αγώνων από τον Gael Monfils (1-6, 4-6, 3-6), όμως το Σαββατοκύριακο πήρε το αίμα του πίσω και έβαλε την υπογραφή του σε μια ιστορική νίκη της Ελβετίας.

Το Σάββατο, κέρδισαν μαζί με τον Wawrinka στο διπλό τους Julien Benneteau και Richard Gasquet με 3-0 σετ (6-3, 7-5, 6-4), ενώ την Κυριακή "σφράγισε" την ελβετική νίκη, κερδίζοντας τον Richard Gasquet επίσης με 3-0 σετ (6-4, 6-2, 6-2). Ο αγώνας του με τον Gasquet, έγινε μπροστά σε 27.000 θεατές, θέτοντας το νέο ρεκόρ προσέλευσης όλων των εποχών σε επίσημο αγώνα τένις.

Μερικές εβδομάδες αργότερα, για τη σεζόν του 2015, ο Federer έφτασε σε ακόμα ένα πολύ μεγάλο ορόσημο. Πανηγύρισε τη χιλιοστή νίκη της καριέρας του στο Μπρίσμπεϊν της Αυστραλίας, στον τελικό του Brisbane International με τον Milos Raonic, τον οποίο κέρδισε με 6-4, 6-7 (2), 6-4. Έγινε μόλις ο 3ος παίκτης στην ιστορία της open era με 1.000 ή περισσότερες νίκες, μετά από τους Jimmy Connors και Ivan Lendl, καθώς και ο πρώτος παίκτης στην ιστορία της open era που πέτυχε νίκες σε 15 διαφορετικές σεζόν του ATP Tour.

Η πρώτη εγχείρηση στο γόνατο

Το 2016, ο Roger Federer αντιμετώπισε τον πρώτο σοβαρό τραυματισμό της καριέρας του. Μετά από ακόμα μια καλή πορεία στο Australian Open, όπου έχασε στα ημιτελικά από τον Djokovic με 3-1 σετ, ο Federer χτύπησε το γόνατό του εκτός γηπέδου, καθώς έκανε μπάνιο τα παιδιά του! Υπέστη ρήξη στο μηνίσκο και υποβλήθηκε σε αρθροσκοπική επέμβαση, μένοντας αρχικά εκτός για 2 μήνες. Όταν επέστρεψε ωστόσο δεν ήταν στο 100% του, κάνοντας το καλύτερο τουρνουά του για το 2016 στο Wimbledon, όπου έχασε με 3-2 σετ από τον Raonic στα ημιτελικά.

Μετά το Wimbledon, o Federer πήρε την απόφαση να μην παίξει σε Ολυμπιακούς Αγώνες, US Open και ATP Finals, για να ξεκουράσει το γόνατό του και να επιστρέψει ξανά στο 100% του την επόμενη χρονιά. Το 2016 ήταν η πρώτη χρονιά του στο Tour χωρίς κανέναν κερδισμένο τίτλο από το 2001 που κέρδισε τον πρώτο του.

"Θα πρέπει να δώσω στο γόνατό μου και στο σώμα μου τον κατάλληλο χρόνο για να αναρρώσει πλήρως. Αυτή η εμπειρία, με έχει κάνει να συνειδητοποιήσω πόσο τυχερός υπήρξα στην καριέρα μου, γιατί είχα λίγους τραυματισμούς. Η αγάπη που έχω για το τένις, τον ανταγωνισμό, τα τουρνουά και φυσικά εσάς, τους φαν μου, παραμένει το ίδιο μεγάλη. Συνεχίζω να έχω κίνητρα και σκοπεύω να συγκεντρώσω την ενέργειά μου για να επιστρέψω υγιής και να είμαι σε φόρμα για να παίξω επιθετικό τένις το 2017", είχε γράψει τότε ο Federer στα social media, με αρκετούς αμφισβητίες να εμφανίζονται ξανά και να κάνουν λόγο για το τέλος.

Η επιστροφή ενός αναγεννημένου Βασιλιά

Έχοντας μείνει για πρώτη φορά στην καριέρα του 6 μήνες μακριά από το tour, η επιστροφή του Βασιλιά ξεπέρασε πιθανότατα και τις μεγαλύτερες προσδοκίες του. Η απουσία του από το δεύτερο μισό της σεζόν του 2016, ο Federer ξεκίνησε το Australian Open από το Νο.17 του ταμπλό. Με ένα σαφώς δυσκολότερο ταμπλό μπροστά του, κατάφερε να κάνει ένα μυθικό τουρνουά και να φτάσει ως τον τίτλο, κατακτώντας τον 18ο Grand Slam τίτλο του και 1ο μετά από το 2012.

Ο Federer έπαιξε από τον 3ο γύρο με το Νο.10 του ταμπλό, Tomas Berdych, κερδίζοντάς τον με το εμφατικό 6-2, 6-4, 6-4. Στον 4ο γύρο έπαιξε με το Νο.5 του ταμπλό, Kei Nishikori, τον οποίο κέρδισε μετά από πολύ δύσκολο ματς, με 6-7 (4), 6-4, 6-1, 4-6, 6-3. Στα προημιτελικά συνέτριψε τον Mischa Zverev με 6-1, 7-5, 6-2, ενώ στα ημιτελικά έδωσε άλλη μια μάχη, με τον Wawrinka, Νο.4 στο ταμπλό, τον οποίο κέρδισε με 7-5, 6-3, 1-6, 4-6, 6-3.

Στον τελικό, ο Federer έπαιξε με τον μεγάλο του αντίπαλο, Rafael Nadal. Ήταν ο 3ος αγώνας του στο τουρνουά που πήγε σε 5ο σετ και ο 4ος που έπαιξε με παίκτη από το Top 10. Αφού επέστρεψε από το 1-3 στο 5ο σετ, ο Federer πήρε την τεράστια νίκη με 6-4, 3-6, 6-1, 3-6, 6-3 και απάντησε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στους επικριτές του που πίστευαν ότι ήταν καλύτερο να έχει σταματήσει την καριέρα του. Στα 35 του χρόνια, ο Federer έγινε ο μεγαλύτερος τενίστας σε ηλικία από το 1972 και τον Ken Rosewall που κέρδισε Grand Slam τίτλο.

Αφού κατέκτησε άλλους 2 μεγάλους τίτλους, κάνοντας το sunshine double σε Indian Wells και Μαϊάμι, ο Federer πήρε την απόφαση να μην αγωνιστεί σε κανένα τουρνουά της χωμάτινης σεζόν, για να αφοσιωθεί στο γρασίδι. Και για μια ακόμα φορά δικαιώθηκε, αφού κατέκτησε και το Wimbledon, χωρίς να χάσει σετ σε 7 αγώνες! Στον τελικό συνέτριψε τον Marin Cilic με 6-3, 6-1, 6-4.

Τον Cilic αντιμετώπισε και στον τελικό του Australian Open του 2018, όπου κατέκτησε τον 20ό και τελευταίο Grand Slam τίτλο του. Ήταν ένας πολύ πιο δύσκολος αγώνας, αλλά ο Federer τον κέρδισε και αυτόν, με 6-2, 6-7 (5), 6-3, 3-6, 6-1. Με τον 2ο συνεχόμενο τίτλο του στο αυστραλιανό major, o Federer εξασφάλισε και την επιστροφή του στο Νο.1 της παγκόσμιας κατάταξης, μετά το Νοέμβριο του 2012! Το 2018 ο Federer πέρασε άλλες 8 εβδομάδες στο Νο.1 του κόσμου, φτάνοντας συνολικά το ρεκόρ των 310 εβδομάδων παραμονής στην κορυφή. Ένα ρεκόρ που "έσπασε" αργότερα ο Djokovic.

O Federer παραμένει ωστόσο ο γηραιότερος παίκτης που βρέθηκε στο Νο.1, στην ηλικία των 36 ετών και 10 μηνών, ενώ έχει και το πολύ εντυπωσιακό ρεκόρ του μεγαλύτερου χρονικού διαστήματος ανάμεσα στην πρώτη και στην τελευταία του εβδομάδα στο Νο.1, το οποίο είναι 14 χρόνια και 142 ημέρες!

Η τελευταία σεζόν στο tour

Το 2019 ήταν η τελευταία πλήρης χρονιά στην καριέρα του Federer. Κάτι που δυστυχώς δεν γνώριζε κανείς, ούτε ο ίδιος τότε. Ο Ελβετός έπαιξε σε όλα τα Grand Slams και στα περισσότερα Masters εκείνη τη χρονιά, ενώ κατάφερε να κερδίσει και τους δυο μεγάλους αντιπάλους του, τον Nadal στο Wimbledon και τον Djokovic στο ATP Finals.

Έφτασε πάρα πολύ κοντά σε ακόμα έναν Grand Slam τίτλο, αφού ηττήθηκε σε έναν συγκλονιστικό τελικό στο Wimbledon από τον Djokovic με 7-6 (5), 1-6, 7-6 (4), 4-6, 13-12 (3). Ο τελικός έμεινε στην ιστορία ως ο μεγαλύτερος στο Wimbledon, με διάρκεια 4 ώρες και 57 λεπτά, ενώ ο Djokovic έγινε ο πρώτος πρωταθλητής του τουρνουά από το 1948 (και τον Bob Falkenburg), που έσωσε championship points στον τελικό, αφού ο Federer είχε 2 ευκαιρίες να πάρει τη νίκη στο 8-7 του 5ου σετ.

Αυτή ήταν η 12η παρουσία του Federer σε τελικό στο Wimbledon, έχοντας τις περισσότερες στην ιστορία του παλαιότερου τουρνουά τένις στον κόσμο. Σε δυο ακόμα μεγάλα ορόσημα έφτασε εκείνη τη σεζόν ο Ελβετός μαέστρος.

Τον Μάρτιο κατέκτησε το 500άρι του Ντουμπάι, κερδίζοντας τον Στέφανο Τσιτσιπά στον τελικό, για να γίνει ο 2ος παίκτης στην ιστορία της open era που φτάνει τους 100 τίτλους καριέρας, μετά από τον Connors (109). Στους 103 τίτλους ολοκλήρωσε τη συλλογή του, κερδίζοντας την ίδια χρονιά το Miami Masters, το Halle Open και το Swiss Indoors.

Επίσης, έφτασε τις 1.200 νίκες καριέρας στη Μαδρίτη, στον αγώνα του με τον Gael Monfils για τον 3ο γύρο του Madrid Open. Άλλες 51 θα πετύχαινε έως το τέλος της καριέρας του, έχοντας συνολικά 1.251 tour-level νίκες, μόλις 23 λιγότερες από το καλύτερο ρεκόρ όλων των εποχών, τις 1.274 του Connors.

Ο τελευταίος χορός

Ο Federer ξεκίνησε το 2020 με μια πορεία έως τα ημιτελικά του Australian Open, όπου όμως ήταν ξεκάθαρο πως δεν βρισκόταν στα καλύτερά του και μετά τον αποκλεισμό του αποκάλυψε πως είχε ενοχλήσεις στη βουβωνική χώρα. Τον Φεβρουάριο χρειάστηκε να εγχειριστεί στο δεξί του γόνατο και απέσυρε τη συμμετοχή του από όλα τα τουρνουά μέχρι και το Roland Garros, στοχεύοντας να επιστρέψει για το Wimbledon. Τελικά το καλοκαίρι ανακοίνωσε πως η ανάρρωση δεν πήγαινα βάσει σχεδίου, αναγκάστηκε να κάνει και δεύτερη εγχείρηση στο ίδιο γόνατο και τελικά έχασε ολόκληρη τη σεζόν, μια σεζόν που ήταν ούτως ή άλλως δύσκολη, με πολλά πράγματα να αλλάζουν λόγω της πανδημίας.

Η επιστροφή του στο tour έγινε μετά από 14 μήνες, τον Μάρτιο του 2021 στην Ντόχα του Κατάρ, αλλά ο τραυματισμός δεν σταμάτησε να τον ταλαιπωρεί. Το 2021 ο Roger έπαιξε σε 5 τουρνουά συνολικά: στην Ντόχα, στη Γενεύη, στο Roland Garros, στο Χάλε και στο Wimbledon. Στο Wimbledon έκανε την καλύτερη πορεία του, φτάνοντας μέχρι τα προημιτελικά, όπου ηττήθηκε με 3-0 σετ από τον Hubert Hurkacz. Ο αγώνας αυτός έμελλε να είναι και ο τελευταίος του επίσημος αγώνας σε βαθμολογούμενο τουρνουά στο tour.

Στις 15 Αυγούστου του 2021, ο Federer ανακοίνωσε πως έκανε άλλη μια επέμβαση στο δεξί του γόνατο. Την 3η μέσα σε 18 μήνες και την 4η συνολικά στην καριέρα του. Αποσύρθηκε από όλα τα τουρνουά της σεζόν και έθεσε ως στόχο να επιστρέψει το 2022.

Η πολυαναμενόμενη νέα επιστροφή του Federer, δυστυχώς δεν ήρθε ποτέ. Δυο εβδομάδες πριν το Laver Cup, δημοσίευμα της Tages Anzeiger θα αποκάλυπτε πως αντιμετωπίζει νέο πισωγύρισμα με μια φλεγμονή στο γόνατο και τελικά μια εβδομάδα αργότερα, στις 15 Σεπτεμβρίου 2022, ο Federer έκλεισε κι επίσημα αυτό το μεγάλο κεφάλαιο, όχι μόνο για τον ίδιο, αλλά και για τον παγκόσμιο αθλητισμό, ανακοινώνοντας το τέλος της καριέρας του. Το Laver Cup (23-25 Σεπτεμβρίου 2022) θα είναι το τελευταίο τουρνουά στο οποίο θα λάβει μέρος.

Είναι ένα τέλος σίγουρα γλυκόπικρο, όχι μόνο επειδή θα του λείψουν όλα όσα του έδωσε το tour αυτά τα 24 χρόνια, όπως έγραψε και στην αποχαιρετιστήρια δημοσίευσή του, αλλά και επειδή δεν έγινε με τους δικούς του απολύτως όρους, αφού δε νίκησε ποτέ το πρόβλημα στο γόνατο. Κλείνουμε με το αισιόδοξο μήνυμα του Roger, που δεν πρόκειται να εγκαταλείψει το τένις, όπως διαβεβαίωσε στην επιστολή του. 

"Όταν ξεκίνησε η αγάπη μου για το τένις, ήμουν ένα ball boy από τη Βασιλεία και έβλεπα τους παίκτες με δέος. Άρχισα να ονειρεύομαι, τα όνειρα με έκαναν να δουλεύω πιο σκληρά και αργότερα ξεκίνησα να πιστεύω στον εαυτό μου. Θέλω να ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου, όλους τους ανθρώπους στον κόσμο που βοήθησαν να γίνουν πραγματικότητα τα όνειρα ενός μικρού ball boy από την Ελβετία. Τένις, σε αγαπώ και ποτέ δεν θα σε αφήσω."

To my tennis family and beyond,

With Love,
Roger pic.twitter.com/1UISwK1NIN

— Roger Federer (@rogerfederer) September 15, 2022