"Οι εποχές αλλάζουν. Πρόσφατα είχα μια συζήτηση με τον προπονητή του Hugo Gaston, τον Younes El Aynaoui και μου μιλούσε για το πως στην εποχή του σπάνια έπαιρναν ιατρικά τάιμ άουτ και όταν κάποιος το έκανε για να χαλάσει τον ρυθμό του αντιπάλου του, τον είχαν βρει στα αποδυτήρια και του εξήγησαν ότι δεν ήταν σωστό. Τώρα κάποιοι παίκτες είναι περήφανοι που παίρνουν ιατρικά τάιμ άουτ και το έχουν βαφτίσει 'mind games'. Όταν σπας τη ρακέτα σου είσαι το κακό παιδί, όταν όμως κάνεις κάτι παρεμβατικό προς τον αντίπαλό σου και τον βγάζεις εκτός ρυθμού, είσαι καλός. Μιλάω για δυο συγκεκριμένους παίκτες που το κάνουν συνέχεια", είπε ο Bublik, που έδωσε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη για τη ρωσόφωνη ιστοσελίδα championat.com.

Του ζητήθηκε στη συνέχεια να τους ονοματίσει: "Δεν θα πω τα ονόματά τους, άλλωστε πολλοί το κάνουν. Τα παίρνουν όλα οι κάμερες πλέον, οπότε τα βλέπουμε όλα. Αλλά αν τώρα πας και βρεις κάποιον στα αποδυτήρια για να του εξηγήσεις ότι αυτό είναι λάθος, θα τρέξει στην ΑΤΡ να παραπονεθεί."

Για το κλίμα στα αποδυτήρια, είπε: "Δεν είναι μια μεγάλη ευτυχισμένη οικογένεια το tour. Υπάρχουν κάποιοι παίκτες που τα πάνε καλά μεταξύ τους, αλλά δεν είναι αυτός ο κανόνας. Είναι πολύ δύσκολο να είσαι φίλος με κάποιον που αργότερα θα είναι αντίπαλός σου και θα πάρει στρατηγικό ιατρικό τάιμ άουτ. Για μένα δεν υπάρχει αυτό που λένε νίκη με οποιοδήποτε κόστος."

Για το αν ο ίδιος μπήκε στον πειρασμό να πάρει επίτηδες ιατρικό τάιμ άουτ στην καριέρα του: "Ίσως το έκανα όταν ήμουν νεότερος, δεν το αρνούμαι, όμως πλέον έχω μάθει να χάνω με αξιοπρέπεια. Μπορεί να ξεσπάω στις ρακέτες μου, μ' αυτόν τον τρόπο όμως προσβάλω μόνο τον εαυτό μου. Δεν κάνω όμως κάτι στον αντίπαλό μου, ούτε προσπαθώ να τον νευριάσω και να μπω στο μυαλό του. Είναι πολύ σημαντικό να ξέρεις να χάνεις και να φεύγεις ήρεμος από το γήπεδο. Είναι συνηθισμένο σήμερα οι παίκτες να απομακρύνονται αμέσως μετά τη χειραψία και να μην δίνουν κανονικά τα χέρια τους. Αν χάσεις, πρέπει να φερθείς σαν άντρας και να δώσεις το χέρι σου."