Καλησπέρα σε όλους!!!

Ύστερα από ένα πολύ ενδιαφέρον ταξίδι στην Αυστραλία, εδώ και μερικές εβδομάδες βρίσκομαι στο Μεξικό για κάποια τουρνουά της σειράς Futures.

Σίγουρα, το 2013 ξεκίνησε ιδανικά, καθώς το ταξίδι στην Αυστραλία θα μου μείνει αξέχαστο. Ήταν τρομερή εμπειρία να ζήσω την ατμόσφαιρα ενός Grand Slam από τόσο κοντά.

Από τα πιο αξιοσημείωτα της παραμονής μου στην Αυστραλία ήταν η προπόνηση του Somdev στο «Hisense Arena» με τον Andy Murray, με τον Ivan Lendl να είναι παρόν, όπως και όλο τιμ του Murray. Και εγώ να κάθομαι με τον προπονητή του Somdev, αναλύοντας πως αυτοί οι παίκτες φθάνουν στο σημείο να παίζουν ένα τόσο δύσκολο και απαιτητικό άθλημα, κοντά στην τελειότητα.

Ήταν τρομερή εμπειρία να δω από κοντά έναν τόσο σπουδαίο παίκτη και να τον γνωρίσω κιόλας, όπως και τον Ivan Lendl, ένα θρύλο του παγκόσμιου τένις. Σίγουρα ήταν κάτι το ξεχωριστό. Όλα αυτά έγιναν μόλις στη 2η ημέρα μας εκεί. Ήμουν τόσο «ψαρωμένος», που ντράπηκα να τους ζητήσω να βγάλουμε μία φωτογραφία όλοι μαζί. Δεν ήθελα και να το παίξω και τουρίστας χαχα...Σίγουρα, έστω και χωρίς φωτογραφία, θα μου μείνει αξέχαστη η εμπειρία.

Με το pass που είχα, ήταν τρομερό που βρισκόμουν κάθε μέρα στο μισό μέτρο και στους ίδιους χώρους με άτομα που έχω θαυμάσει από την τηλεόραση μία ολόκληρη ζωή. Στα αποδυτήρια με τους παίκτες, είχα και εγώ το δικό μου locker. Λίγο πιο δίπλα ήταν του Jim Courier!!! Είχε πλάκα... Ήταν ωραίο που είδα από κοντά γνωστούς και φίλους που είτε είναι προπονητές ή και παίχτες που πρωταγωνιστούν πλέον στο παγκόσμιο τένις. Μεταξύ άλλων είδα και τον David Ferrer με τον προπονητή του Javi Pilles, καθώς είμασταν μαζί στην ακαδημία στην Ισπανία πριν καμμιά δεκαριά χρόνια!!
Κατάφερα και έκανα καλές προπονήσεις με αρκετούς παίκτες, μεταξύ των οποίων ήταν και ο Ivo Karlovic, καθώς και με κάτι φίλους μου που παίζανε στα προκριματικά.

Οι εγκαταστάσεις που έχουν φτιάξει είναι πραγματικά από άλλον «πλανήτη». Ο χώρος είναι τόσο ευχάριστος που και όρεξη να μην έχεις, κάπως θες να γυμναστείς. Καθ' όλη τη διάρκεια της παραμονής μου εκεί, μπορούσα να χρησιμοποιήσω τα πάντα. Μέχρι και jacuzzi kai πισίνα με πάγο έκανα (αφού και εγώ έκανα αρκετή προπόνηση κάθε μέρα) μέσα στο χώρο αποθεραπείας μαζί με τους αθλητές, θρύλους του παγκοσμίου τένις. Πέτυχα τον Hewitt, την Ivanovic τον Gasquet και τον Μάρκο εκεί μέσα...Είχε πλάκα, ωραία εμπειρία.

Κάθε μέρα, η ατμόσφαιρα στα γήπεδα ήταν τρομερή. Σε όποιον αγαπάει πραγματικά το τένις, θα συνιστούσα κάποια στιγμή να κάνει ένα ταξίδι στην Αυστραλία. Όσο μακριά και αν είναι, αξίζει να ζήσει κάποιος την ατμόσφαιρα του Australian Open.
Από την Αυστραλία βρέθηκα στο Μεξικό για κάποια τουρνουά. Η αλλαγή από περιβάλλον Grand Slam σε τουρνουά Futures ήταν λίγο απότομη αλλά μέσα στο πρόγραμμα. Η αλήθεια είναι πως από τύχη βρέθηκα τόσο κοντά στο Αυστραλιανό Όπεν φέτος. Ευτυχώς που είχαν μείνει κάποια μίλια που μαζεύω όλα αυτά τα χρόνια με την Lufthansa και μπορώ να κάνω όλα αυτά τα ταξίδια εξαργυρώνοντας τα μίλια, γιατί τα έξοδα είναι πολλά και το ταμείο είναι μείον!

Κοντεύω, πλέον, να κλείσω μήνα στο Μεξικό, αφού είμαι εδώ για το τέταρτο σερί τουρνουά. Δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα να είσαι δύο μήνες σερί στον δρόμο. Δε θα είμαι ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος τενίστας που ταξιδεύει τόσο, καθώς αυτή είναι η φύση του αθλήματος όταν κάποιος προσπαθεί να πρωταγωνιστήσει σε υψηλό επίπεδο.

Ειδικά όταν ο αθλητής προέρχεται από υπανάπτυκτες τενιστικά χώρες, όπως είναι η Ελλάδα, είναι μεγαλύτερη η ανάγκη να λείπεις απ' τη χώρα σου για μεγάλα διαστήματα. Ιδιαίτερα όταν δεν υπάρχει η πραγματική υποστήριξη από κανέναν πια. Δυστυχώς, αυτό δεν είναι ένα φαινόμενο που δημιουργήθηκε απ' την κρίση. Το επαγγελματικό τένις στην Ελλάδα βιώνει τη δική του κρίση εδώ και πολλά χρόνια. Δεν είναι τυχαίο ότι όποιοι Έλληνες κατάφεραν και έκαναν αξιοσημείωτη καριέρα στο διεθνές τένις -όπως η Λένα που πρωταγωνιστεί στο παγκόσμιο τένις εδώ και μία δεκαετία - είναι υποχρεωμένοί να παραμένουν εκτός Ελλάδας για μεγάλα διαστήματα. Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν υπάρχουν υποδομές και ένα σύστημα να προπονείται κάποιος σε υψηλό επίπεδο. Είναι πραγματικά κρίμα, αλλά αυτή είναι μία ιστορία αρκετά πονεμένη, όχι μόνο για εμένα, αλλά και για αρκετό κόσμο που αγαπάει το τένις και ασχολείται με αυτό στην Ελλάδα.

Νομίζω ότι ξεκίνησα τη χρονιά αρκετά καλά, καθώς στα διπλά κέρδισα το δεύτερο τουρνουά και έχασα στον τελικό στο πρώτο. Και στα μονά έφθασα σε ημιτελικό, δεύτερο γύρο και προημιτελικό, χάνοντας στον ημιτελικό την πρώτη εβδομάδα και στον προημιτελικό την προηγούμενη εβδομάδα, με 7-6 στο τρίτο σετ και τις δύο φορές απ' τον ίδιο παίκτη με mach point στο σερβίς του!

Ειδικά την προηγούμενη εβδομάδα ήταν από τα πιο καλά και τρελά ματς που έχω παίξει, καθώς το σκορ ήταν 6-7, 7-6, 7-6! Κράτησε 4 ώρες και έγιναν σχεδόν τα πάντα: από «volley ψαράκι» winner σε set point, μπλονζόν, τρομερά ράλι και γενικά πολύ καλό τένις. Αλλά δυστυχώς δεν κατάφερα να το κερδίσω αυτό το ματς.

Σίγουρα είναι απογοητευτικό να χάνεις τέτοια ματς που έχεις παίξει καλά και έχεις φθάσει τόσο κοντά στη νίκη. Αλλά δυστυχώς και αυτό μέσα στο πρόγραμμα είναι. Πρέπει να βρεις τη δύναμη να τα ξεπεράσεις, να κρατήσεις τα θετικά στοιχεία, να δεις πως μπορείς να βελτιωθείς και να δεις τι μπορείς κάνεις καλύτερα την επόμενη φορά που θα βρεθείς σε παρόμοια κατάσταση στο γήπεδο. Όταν αναγκάζεσαι τα κάνεις όλα αυτά ολομόναχος, στην άλλη άκρη του κόσμου, σίγουρα είναι μία πρόκληση.

Κάπως έτσι ξεκίνησε το 2013. Εξαιτίας κάποιων λεπτομερειών και εάν είχα λίγη τύχη παραπάνω, θα μπορούσα να είχα ξεκινήσει ακόμη καλύτερα. Αλλά αυτά έχει ο αθλητισμός. Ευτυχώς, ακολουθεί ρεπό, αφού η αλήθεια είναι ότι έχω αρχίσει να κουράζομαι από τα συνεχόμενα ταξίδια και τους πολλούς αγώνες. Την Παρασκευή έχει συνέχεια στο τελευταίο τουρνουά, εδώ στο Μεξικό, με προημιτελικά στα μονά και τελικά στα διπλά.

Αυτά για την ώρα,

Ευχαριστώ για το χρόνο σας!

Να είστε όλοι καλά!

Ted