Πριν μερικές μέρες, στις 18 Νοεμβρίου, ο Pancho Segura απεβίωσε στα 96 του χρόνια, έπειτα από επιπλοκές που είχε με τη νόσο πάρκινσον. Γνωστότερος ως προπονητής του μεγάλου Jimmy Connors, ο Segura είχε και ο ίδιος μια μεγάλη καριέρα, πριν από την εποχή των open.

Γεννημένος στο Guayaquil του Εκουαδόρ, ο Segura ήταν το πρώτο από τα επτά παιδιά της φτωχής οικογένειας του Domingo Segura Pareder και της Francisca Cano. Κόντεψε να πεθάνει κατά τη διάρκεια της γέννησής του, που έγινε πρόωρα και με επιπλοκές. Αργότερα υπέφερε από κήλη και από ελονοσία, ενώ δεν έτρωγε σωστά με αποτέλεσμα να αναπτύξει και ραχίτιδα, μια νόσο που χαρακτηρίζεται από διαταραχές στην ανάπτυξη των οστών των παιδιών.

Τίποτα απ' όλα αυτά δεν τον εμπόδισαν να ακολουθήσει τα όνειρά του και να την κλίση του, παίζοντας επαγγελματικά τένις. Γνώρισε το άθλημα στο Guayaquil Tenis Club του Εκουαδόρ, όπου ξεκίνησε ως απλό ball boy και κατέληξε με μια ρακέτα στα χέρια του, με την οποία και εντυπωσίαζε κάθε μέρα προπονητές και δημοσιογράφους.

"Έπαιζε με μια ασυνήθιστη ικανότητα για αγόρι 13 ετών. Η εικόνα του μου έμεινε στο μυαλό. Ένα μικρό αγόρι που ήταν πάντα προσγειωμένο, απλό και έτρεχε παντού", είχε γράψει ο δημοσιογράφος Rodríguez Garzón, όταν τον είδε για πρώτη φορά στο ερασιτεχνικό club που αγωνιζόταν το 1935.

Στα 17 του χρόνια, ο Segura είχε κερδίσει ήδη αρκετούς τίτλους στη Λατινική Αμερική και του προσφέρθηκε μια υποτροφία από τον Gardnar Mulloy, προπονητή τένις, για το πανεπιστήμιο του Μαϊάμι. Για 3 συνεχόμενα χρόνια, από το 1943 μέχρι το 1945, ήταν πρωταθλητής στο κολεγιακό πρωτάθλημα των ΗΠΑ.

Ήταν επίσης 3ος στην εθνική κατάταξη εκείνη την περίοδο. Έχοντας ύψος μόλις 1,68μ., σκουρόχρωμος στο δέρμα και παίζοντας με ένα πολύ προσωπικό στυλ, χρησιμοποιώντας και τα δυο χέρια για τα backhand, αλλά και για τα forehand του, ο Segura τράβηξε αμέσως τα βλέμματα πάνω του, όταν μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Και όχι με τη θετική έννοια.

"Όταν ξεκίνησα να παίζω στις Ηνωμένες Πολιτείες, όλοι ρωτούσαν ποιο είναι αυτό το σκουρόχρωμο φρικιό που παίζει με τα δυο χέρια. Και ήταν η αλήθεια. Ήμουν ένα φρικιό! Αλλά αυτό δεν θα με σταματούσε από το να παίζω τένις, επειδή είχα πάθος για το παιχνίδι."

Σε μια εποχή που το τένις διχαζόταν σε ερασιτεχνικό και επαγγελματικό, ο Segura πήρε την απόφαση να γίνει επαγγελματίας, καθώς δεν είχε καθόλου χρήματα. Ως τενίστας κέρδιζε 300 δολάρια την εβδομάδα, αλλά δεν είχε δικαίωμα να αγωνίζεται στα τέσσερα ιστορικά Grand Slam.

Κατάφερε ωστόσο να φτάσει σε κάποια πολύ σπουδαία επιτεύγματα. Έγινε ο μοναδικός παίκτης που κατέκτησε το US Pro (το σημαντικότερο αμερικανικό τουρνουά στο επαγγελματικό Circuit) σε 3 διαφορετικές επιφάνειες, το 1950 (χώμα), το 1951 (γρασίδι) και το 1952 (σκληρή).

Το 1950 κέρδισε και το French Pro, ενώ εκείνη τη χρονιά ταξινομήθηκε στο Νο. 1 της παγκόσμιας κατάταξης, από την Professional Lawn Tennis Association. Έγινε από τους λίγους αθλητές της δεκαετίας του 1950 που κατάφερε να βγάλει περισσότερα από 50.000 δολάρια από το άθλημά του, ενώ συνολικά κατέκτησε 66 τίτλους και πέτυχε περισσότερες από 1.200 νίκες!

Παρόλο που μεγάλωσε με πολλά προβλήματα, ήταν ένας από τους γρηγορότερους τενίστες της γενιάς του, παίζοντας επαγγελματικά έως και την ηλικία των 49 ετών! Το τελευταίο του τουρνουά ήταν όταν πια είχε ξεκινήσει η open era, στο US Open του 1970.

Μετά από το τένις ο Segura ασχολήθηκε με την προπονητική. Αρχικά συνεργάστηκε με το Beverly Hills Tennis Club, όπου έμαθε το άθλημα σε πολλούς κινηματογραφικούς αστέρες. Τα επόμενα χρόνια συνεργάστηκε με δυο μεγάλους Αμερικανούς τενίστες, τον Jimmy Connors και τον Stan Smith. Με τον Connors ήταν μαζί για περίπου μια δεκαετία και πανηγύρισαν μαζί 8 Grand Slam τίτλους. To 1984 συμπεριλήφθηκε στο International Tennis Hall of Fame. 

Το 1991 ο Segura έγινε Αμερικανός πολίτης και στην 9η δεκαετία της ζωής του, ταξίδευε και παρακολουθούσε από κοντά όλα τα Grand Slam. Θαύμαζε αρκετά τον Tim Henman και τον Roger Federer.

Τα τελευταία χρόνια είχε πάρκινσον και την Κυριακή, στις 18 Νοεμβρίου, 2017, απεβίωσε έπειτα από επιπλοκές της νόσου. Βρισκόταν στο σπίτι του, στο Carlsbad της Καλιφόρνια και ήταν 96 ετών. Είχε μια κόρη, τη Maria, μαζί με τη σύζυγό του, Beverley Moylan, καθώς και έναν γιο, τον Spencer, από τον πρώτο του γάμο, με την Virginia Smith.