Ένα από τα άχαρα πράγματα στον αθλητισμό είναι καμιά φορά, να είσαι το Νo. 1. Μοιάζει σαν κάθε άλλο αποτέλεσμα εκτός από το να ξαναβγείς πρώτος να είναι απλά μια αποτυχία. Παρ’ όλα αυτά, ο πρώτος δεν βγαίνει πάντα πρώτος και ο δεύτερος δεν βγαίνει δεύτερος. Όσο ωριμάζεις καταλαβαίνεις ότι η επιτυχία σου και η αποτυχία σου δεν είναι κάθε αγώνας και κάθε πρωτάθλημα αλλά όλα αυτά μαζί. Το να διατηρείσαι Νo. 1 είναι μια πολύ σημαντική επιτυχία. Στην πραγματικότητα, αυτό αποτελεί την επιτυχία για τον πρώτο και σαφώς υπάρχει μια μεγάλη δυσκολία σε όλο αυτό.

Προσωπικά, δεν ασπάζομαι την άποψη ότι το να διατηρείσαι στο Νo. 1 είναι δυσκολότερο από το να φτάσεις. Θα έλεγα όμως, ότι όταν ξεκινάς Νo. 1 σε κάποιο πρωτάθλημα και τελειώνεις Πρωταθλητής είναι μια μεγάλη επιτυχία και ειδικότερα όταν αυτό συμβαίνει σε μεγάλα και σημαντικά πρωταθλήματα. Γιατί στα μεγάλα πρωταθλήματα είναι πολλοί οι καλοί και οι διαφορές μεταξύ τους μικρές. Στο Πανευρωπαϊκό αυτό για παράδειγμα, το Νo. 2 όχι απλά δεν έφτασε στον τελικό αλλά έχασε στο 2o γύρο, από κάποιον που έχασε στον επόμενο γύρο.

Κατ’ αυτήν την έννοια λοιπόν η κατάκτηση του Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Εφήβων, από το Νo. 1 δεν είναι απλά ένα φυσιολογικό αποτέλεσμα αλλά αποτελεί μια πολύ μεγάλη και σημαντική επιτυχία για τον Στέφανο.

Μια επιτυχία, για την οποία έχουν προσπαθήσει και κουραστεί πολλοί, πολύ και για πολύ καιρό και σε όλους αυτούς θα πρέπει να πούμε θερμά συγχαρητήρια.