Ο Αλέξανδρος, πολύ καλός αθλητής, με ήθος, μέλος της Εθνικής μας Ομάδας ανδρών, που ξεκίνησε από τα Ιωάννινα και που μαζί με συναθλητές του αποτελεί πρότυπο για νέους που οραματίζονται να σκαρφαλώσουν από τα juniors στον επαγγελματικό αθλητισμό, δεν μπορεί να συνεχίσει πλέον!

Μπορούμε να αναλογιστούμε τις χιλιάδες ώρες στα γήπεδα, στα στάδια και τα γυμναστήρια, του προπονητές, τους γυμναστές, διατροφολόγους και φυσικοθεραπευτές, τον κόπο, τις στερήσεις και τα ταξίδια αλλά και όλες τις θυσίες του ιδίου και της οικογένειάς του - σωματικές, ψυχικές, οικονομικές και άλλες. Μια προσπάθεια τουλάχιστον 15 χρόνων που σήμερα, σε ηλικία 24 ετών και στο απόγειο της μέχρι σήμερα καριέρας του, σταματά εδώ!

Αν και ελπίζουμε έστω και αυτήν την έσχατη ώρα να βρεθεί μια λύση ώστε να μπορέσει να συνεχίσει, η αλήθεια είναι ότι ο δρόμος του επαγγελματικού τένις είναι πολύ δύσκολος σε πολλά επίπεδα, αλλά ακόμα και αν κανείς τα υπερβεί, είναι αμείλικτος οικονομικά. Ένας δρόμος που σήμερα στην Ελλάδα μπορούν να ακολουθήσουν μόνο πολλοί λίγοι, όσοι δηλαδή έχουν πολλά χρήματα να αφιερώσουν ή έχουν προσωπική πρόσβαση σε κάποιο χορηγό.

Σε αντίθεση με αυτό που φαίνεται παρακολουθώντας τους κορυφαίους αθλητές του ATP και WTA, αυτοί που ασχολούνται με το αγωνιστικό τένις και βρίσκονται εκτός 100αδας της παγκόσμιας κατάταξης ανδρών-γυναικών, ενώ αφιερώνονται πλήρως, εισπράττουν μικρά έπαθλα και χορηγίες που επαρκούν για να καλύψουν ένα ελάχιστο μέρος των ετήσιων εξόδων που απαιτούνται.

Μα θα πουν κάποιοι, αυτοί το επέλεξαν. Έτσι και αλλιώς αφορά λίγους σε αριθμό αθλητές, γιατί θα πρέπει να ασχοληθούμε με έναν αθλητή που σταματά να αγωνίζεται;

Το ζήτημα δεν αφορά μόνο τους 5-10 αθλητές στην Ελλάδα, άνδρες-γυναίκες δηλαδή μετά τα 18, που ασχολούνται επαγγελματικά για να διακριθούν στα ανώτερα επίπεδα της παγκόσμιας κατάταξης. Αν αυτοί αποσύρονται μετά τα 18, τότε ποιος ο λόγος να μην σταματήσουν από τα 16 ώστε να διαβάσουν και να μπουν στο πανεπιστήμιο. Και αν είναι να σταματήσουν στα 16, τότε γιατί να αφιερώσει κανείς κόπο, προσπάθεια και χρήματα από τα 14;

Ο Αλέξανδρος και οι αθλητές αυτοί αποτελούν την αιχμή μιας αλυσίδας που σύρει τα όνειρα των παιδιών κάθε ηλικίας που μαζί με τις οικογένειές τους κάνουν θυσίες, επενδύουν χρόνο και χρήματα για να καταφέρουν ίσως και αυτά να γίνουν πρωταθλητές ή έστω απλώς αθλητές.

Η συνέπεια της αδυναμίας μας να στηρίξουμε αθλητές και αθλήτριες σαν τον Αλέξανδρο έχει αντίκτυπο σε όλο το τενιστικό οικοδόμημα και αποτελεί ηχηρό μήνυμα προς τους νεαρότερους και τις οικογένειές τους όταν θα αποφασίζουν αν θέλουν να ασχοληθούν σοβαρά με το άθλημα. Δεν πρέπει και δεν μπορεί να αφήσουμε την προσπάθεια αυτή μόνο σε όσους έχουν εξασφαλίσει οι ίδιοι τους οικονομικούς πόρους!

Δυστυχώς, η ομοσπονδία σήμερα αλλά και για τουλάχιστον δύο δεκαετίες, είναι απούσα από τον αγώνα αυτών των αθλητών. Δεν έχει κάνει καμία προσπάθεια να δημιουργήσει τουλάχιστον ένα εθνικό προπονητικό κέντρο. Δεν παρέχει στους αθλητές ούτε έναν προπονητή, γυμναστή, φυσικοθεραπευτή ή διατροφολόγο. Ούτε ένα τουλάχιστον γήπεδο ή μπάλες για προπόνηση. Καμία βοήθεια για προετοιμασία ή οργάνωση και υποστήριξη για τα ταξίδια τους.

Αυτό πρέπει επιτέλους να σταματήσει. Αν θέλουμε το άθλημά μας να προχωρήσει θα πρέπει να βάλουμε στόχους και ως ομοσπονδία να στηρίξουμε τόσο τους μεγαλύτερους αλλά και τους junior αθλητές μας με εγκαταστάσεις, ομοσπονδιακές προπονήσεις, έμπειρους προπονητές και συμβούλους, υλικό, επιμόρφωση, ταξίδια για αγώνες, πραγματική και ηθική αναγνώριση.

Άμεσος στόχος σε ορίζοντα πενταετίας θα πρέπει να είναι να καταφέρουμε να βάλουμε 2 αθλητές στην πρώτη 100άδα της παγκόσμιας κατάταξης, πράγμα που σημαίνει ότι παράλληλα στοχεύουμε και πρέπει να καταφέρουμε να έχουμε 10-15 αθλητές στην πρώτη 1000άδα ανδρών και γυναικών.

Υπό αυτό το πρίσμα, η απόφαση του Αλέξανδρου να σταματήσει να αγωνίζεται αποδεικνύει την πλήρη αποτυχία μιας στρατηγικής και ενός ανύπαρκτου συστήματος υποστήριξης από την ΕΦΟΑ.

Παίκτες σαν τον Αλέξανδρο, σήμερα νούμερο 707 στην παγκόσμια κατάταξη ανδρών, ανεξαρτήτως του πόσο ψηλά θα φτάσουν οι ίδιοι, είναι απολύτως απαραίτητοι για να καλλιεργήσουν το υπόβαθρο που χρειάζεται για να στείλουμε αθλητές μας πιο ψηλά και για αυτό η απόφαση του να σταματήσει θα πρέπει να μας λυπεί και να μας προβληματίζει.

Θοδωρής Γκλαβάς
Μέλος Δ.Σ. ΕΦΟΑ