"Κάποιοι αγώνες μπορούν να φτάσουν τις 3, τις 4 ή και τις 5 ώρες σε διάρκεια και όλη αυτή την ώρα είσαι μόνος σου. Δεν επιτρέπεται να μιλήσεις σε κανέναν και αν μιλήσει κάποιος σε σένα δέχεσαι το warning. Οι κανονισμοί είναι πολύ αυστηροί. Το τένις είναι ιδιαίτερο άθλημα. Γι' αυτό πολλές φορές μιλάς στον εαυτό σου", είπε ο Federer στην συνέντευξη που παραχώρησε πρόσφατα για τη γερμανική Die Zeit.

"Αυτό ωστόσο μπορεί να είναι θετικό, αλλά μπορεί να γίνει και αρνητικό. Όταν ήμουν στα juniors, μιλούσα στον εαυτό μου μετά από κάθε μπάλα. Οι γονείς μου φρίκαραν. Μου είχαν πει πως αν το συνέχιζα θα σταματούσαν να ερχόνται στους αγώνες μου, γιατί τους προκαλούσε ντροπή", αποκάλυψε ο Federer, ο οποίος θυμήθηκε πως η πρώτη του αντίδραση ήταν επιθετική. "Τους είχα πει να μην ξανάρθουν. Αλλά αμέσως σκέφτηκα πως ούτε αυτό δεν θα λειτουργούσε."

Ο Federer εκτός από ομιλητικός, στην εφηβεία του και στα πρώτα χρόνια της επαγγελματικής του καριέρας υπήρξε και πολύ οξύθυμος, καθώς αδυνατούσε να κοντρολάρει τα συναισθήματά του και συχνά ξέσπαγε σε μπάλες και ρακέτες.

"Στο Αμβούργο το 2001, στον 1ο γύρο στον αγώνα με τον Franco Squilari, μετά από το match point έσπασα τη ρακέτα μου. Θυμάμαι ότι είπα στον εαυτό μου πως αυτό ήταν, έπρεπε να σταματήσω να το κάνω αυτό, ότι δεν μπορούσα να συμπεριφέρομαι πια έτσι μπροστά σε κόσμο, σε ένα στάδιο, στην τηλεόραση, μπροστά στους γονείς μου, στους φίλους μου, στους προπονητές μου. Όλοι με κοιτούσαν και ένιωθα ότι σκεφτόντουσαν ότι ήμουν ανόητος και ότι το τένις δεν είναι το πιο σημαντικό πράγμα σ' αυτή τη ζωή.

Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα πως έπρεπε να αλλάξω, αλλά χρειάστηκε χρόνος μέχρι να τα καταφέρω. Συμβουλεύτηκα ψυχολόγο, αυτή ήταν μια μακροχρόνια διαδικασία. Μετά από 2 χρόνια, μπορούσα να συμπεριφερθώ πιο σωστά στο court και να το ελέγξω. Ακολούθησα μια μέθοδο που την αποκαλούσα φωτιά και πάγο. Χρειαζόμουν τη φλόγα που θα με οδηγούσε στη νίκη, αλλά και τον πάγο για να ελέγξω τον θυμό μου όταν έχανα πόντους."

Φωτογραφία: tennisnews.gr