Ένα μήνα μετά από τα 37α γενέθλιά του ο David Ferrer ολοκλήρωσε μια σπουδαία καριέρα με πολλές διακρίσεις, που ξεκίνησε πριν από 19 χρόνια. Ο Ισπανός τενίστας αποφάσισε να ολοκληρώσει τον κύκλο του ως επαγγελματίας παίκτης στην πατρίδα του Ισπανία, αποχαιρετώντας το tour μπροστά στους συμπατριώτες του, μέσα σε ένα κλίμα συγκίνησης αλλά και σεβασμού προς έναν εκ των πιο αξιότιμων παικτών στην ιστορία του αθλήματος.

Η τελευταία του μάχη στα court δόθηκε στον 3ο γύρο του Mutua Madrid Open απέναντι στον υπερασπιστή του τίτλου, Alexander Zverev, γνωρίζοντας την ήττα με 6-4, 6-1.

Ο David Ferrer γεννήθηκε 2 Απριλίου του 1982 στην Ισπανική πόλη Xabia της Βαλένθια. Σε ηλικία 13 ετών μετακόμισε στην Gandia, ενώ 2 χρόνια αργότερα μετακόμισε και πάλι, πηγαίνοντας αυτή την φορά στην Βαρκελώνη για να ενταχθεί στην Καταλανική ομοσπονδία τένις. Πέρασε 9 μήνες στην ακαδημία του Juan Carlos Ferrero στην πόλη Vilena, προτού επιστρέψει και πάλι στην πόλη όπου μεγάλωσε. H ομοσπονδία αποφάσισε να στηρίξει τον νεαρό τότε συμπαίκτη του Tommy Robredo, δυσκολεύοντας του τον δρόμο μέχρι το επαγγελματικό τένις.

Στην εφηβεία του ο Ferrer επειδή δεν προπονούταν εντατικά, ο προπονητής του Javier Piles αποφάσισε μια μέρα να τον κλειδώσει σε μια ντουλάπα για κάποιες ώρες δίνοντας του λίγο ψωμί και λίγο νερό. Αυτό αποτέλεσε το έναυσμα για τον νεαρό David ο οποίος αποφάσισε ότι πρέπει να δουλέψει σκληρά για να καταφέρει να γίνει επαγγελματίας τενίστας. Δούλεψε μόνος τους για περίπου μια εβδομάδα και επέστρεψε στον Javier Piles όπου τον ρώτησε αν μπορεί να μείνει στην ακαδημία και να προπονείται μαζί του. Η συνεργασία τους έμελλε να κρατήσει πολλά χρόνια, χωρίζοντας τους δρόμους τους το 2013 έπειτα από 14 χρόνια κοινής πορείας στο επαγγελματικό τένις, ενώ ο Ferrer έχει δηλώσει κατά το παρελθόν πως τον Piles τον βλέπει σαν δεύτερο πατέρα του.

Το 1999 αγωνίστηκε για πρώτη φορά σε Futures τουρνουά, ενώ τον Μάιο του 2002 συμμετείχε για πρώτη φορά σε τουρνουά Challenger. Να σημειωθεί πως τον Οκτώβρη του ίδιου έτους είχε συμμετάσχει στο Challenger της Βαρκελώνης, φτάνοντας μέχρι τα προημιτελικά, όπου τον απέκλεισε τότε το Νο. 329 της παγκόσμιας κατάταξης Κωνσταντίνος Οικονομίδης, με 6-4, 3-6, 6-4. Για την ιστορία ο Έλληνας τενίστας κατέκτησε κιόλας μετέπειτα το τουρνουά, χάνοντας μόλις ένα σετ, αυτό στο ματς με τον 19χρονο Ferrer.

Μετά από καλές εμφανίσεις στα Challenger, όπου αγωνιζόταν ως επί το πλείστον, ο Ισπανός τενίστας βρισκόταν την πρώτη εβδομάδα του 2002 στο Νο. 209 του κόσμου. Τον Απρίλιο του ίδιου έτους θα καταφέρει να λάβει συμμετοχή στο προκριματικό ταμπλό του Estoril Open, εκεί όμως θα χάσει τον καθοριστικό αγώνα. Στέκεται τυχερός και εν τέλει εντάσσεται ως lucky loser στο κυρίως ταμπλό, παίζοντας στον 1ο γύρο ATP διοργάνωσης για πρώτη φορά. Αντίπαλός του ήταν το Νο. 7 της παγκόσμιας κατάταξης και Νο. 2 του ταμπλό Marat Safin. Ο Ρώσος ήταν αυτός που πανηγύρισε στο τέλος, κερδίζοντας το ματς με 6-4, 2-6, 6-2.

Η πρώτη του νίκη στο AΤΡ Tour πραγματοποιήθηκε στο Croatia Open στο Umag. Η πορεία του ξεκίνησε και πάλι από τα προκριματικά, ενώ στάθηκε και πάλι άτυχος καθώς η κλήρωση τον έριξε πάνω στο No.15 της παγκόσμιας κατάταξης και Νο.1 του ταμπλό, David Nalbandian. Ο Ισπανός τενίστας κατάφερε να επικρατήσει του Nalbandian, με 6-4, 6-3. Εν συνεχεία μάλιστα κατάφερε να φτάσει για πρώτη φορά στην καριέρα του σε τελικό ATP Tour διοργάνωσης. Εκεί αντιμετώπισε τον Carlos Moya, γνωρίζοντας την ήττα με 6-2, 6-3.

Μετά από την διοργάνωση στην Κροατία ο Ferrer εισχώρησε για πρώτη φορά στο Top 100, φτάνοντας με ένα άλμα 30 θέσεων στο Νο.83 του κόσμου. Στο Top 100 παρέμεινε για 16 ολόκληρα χρόνια.

Ο 1ος τίτλος ήρθε τον Σεπτέμβρη του 2002, κατακτώντας το χωμάτινο Romanian Open στο Βουκουρέστι. Με μόλις ένα χαμένο σετ, ο David φτάνει στον τελικό εκεί όπου επικράτησε του Νο. 56 στην παγκόσμια κατάταξη Jose Acasuso από την Αργεντινή, με 6-3, 6-2. Το 2002 έπειτα από εξαιρετικές εμφανίσεις ο Ferru κλείνει την χρονιά έχοντας εδραιωθεί στο Νο. 54 του κόσμου.

Το 2003 ξεκινάει πετυχαίνοντας κάποιες νίκες σε τουρνουά του tour, όπως η Doha και το Auckland, ενώ μετά από λίγες εβδομάδες θα συμμετάσχει για 1η του φορά σε Grand Slam. Η 1η του συμμετοχή στο Australian Open συνοδεύτηκε με ήττα στον 1ο γύρο από τον Κορεάτη Hyung - Talk Lee, με 5-7, 6-2, 6-2 6-3.

Την ίδια χρονιά θα συμμετέχει σε όλα τα μεγάλα τουρνουά, όπως το Indian Wells και το Miami πραγματοποιώντας μέτριες εμφανίσεις, ενώ η πρώτη του σπουδαία Top10 νίκη θα πραγματοποιηθεί στο Masters 1000 της Ρώμης, έπειτα από τι νίκη σε βάρος του Νο. 1 της παγκόσμιας κατάταξης Andre Agassi, με 0-6, 7-6 (3), 6-4. Στην επόμενη φάση θα αποκλειστεί από τον Ivan Ljubicic.

Η 1η νίκη σε Grand Slam ήρθε στο Roland Garros του 2003, νικώντας στην πρεμιέρα του τον Αυστριακό Jurgen Melzer, με 6-2, 6-2, 7-6 (2). Στο Γαλλικό Όπεν έφτασε μέχρι τον 2ο γύρο, εκεί όμως δεν απέφυγε την ήττα, γνωρίζοντας την από τον Νοτιαφρικανό Wayne Ferreira με 3-1 σετ.

Το 2003 συμμετείχε για 1η φορά σε όλα τα Grand Slam, δίνοντας το παρών χωρίς καμία απουσία μέχρι το Wilmbledon του 2015. Ήταν η μοναδική χρονιά που δεν συμμετείχε σε major τουρνουά μέχρι να πάρει την απόφαση να αφήσει το επαγγελματικό τένις. Το τελευταίο Grand Slam που αγωνίστηκε ήταν το US Open του 2018 χάνοντας στην πρώτη του αναμέτρηση με retired στο 2ο σετ, από τον Nadal. (σ.σ στο φετινό Australian Open δεν πήρε μέρος).

Η πορεία του από το 2003 και έκτοτε ήταν ακόμα πιο ανοδική μετρώντας πολλούς τίτλους και πολλές διακρίσεις. Η καριέρα του ολοκληρώνεται έχοντας στην τροπαιοθήκη του 27 κύπελλα, σε 52 τελικούς που έχει λάβει μέρος. Μετράει 16 τρόπαια σε τουρνουά της σειράς ATP 250, 10 σε ATP 500 και 1 σε ATP Masters 1000. 

Από τους 27 τίτλους που έχει πανηγυρίσει, οι 13 είναι σε χωμάτινα court, οι 12 σε σκληρά και 2 στο γρασίδι.

To τελευταίο τουρνουά που στέφθηκε πρωταθλητής ήταν το Swedish Open το 2017 επικρατώντας του Alexander Dolgopolov στην τελική αναμέτρηση.

Να σημειωθεί πως κατέκτησε και 2 τίτλους στα διπλά, σε συνολικά 3 τελικούς που συμμετείχε.

Μετράει 733 νίκες και 376 ήττες στην καριέρα του, ρεκόρ που τον καθιστά 12ο στην σχετική λίστα πάνω από σπουδαίους παίκτες όπως τον Andy Murray, τoν Boris Becker και τον Bjorn Borg, ενώ βρίσκεται μόλις 21 νίκες πίσω από το ρεκόρ ενός εκ των κορυφαίων παικτών στην ιστορία του αθλήματος, Pete Sampras.

Στα τουρνουά της σειράς ATP Masters 1000 έχει πετύχει 189 νίκες, κατακτώντας έναν τίτλο, ενώ αγωνίστηκε συνολικά σε 7 τελικούς. Αυτός ο τίτλος ήρθε το 2012 στο BNP Paribas Masters του Παρισιού όπου επικράτησε στον τελικό του Jerzy Janowicz. Το σπουδαιότερο τρόπαιο που σήκωσε ποτέ ο Ισπανός στην καριέρα του.

Στιγμιότυπα από τον τελικό του BNP Paribas Masters του Παρισιού το 2012:

Στα Masters 1000 τουρνουά έγινε ο 4ος γηραιότερος παίχτης που αγωνίστηκε σε τελικό, στο Cincinnati το 2014, όντας σε ηλικία 32 ετών και 70 ημερών. Τότε είχε ηττηθεί από τον Roger Federer, με 6-3, 1-6, 6-2. Αυτός ήταν και ο τελευταίος μεγάλος τελικός για τον Ferru.

Η μεγαλύτερη διάκριση στην καριέρα του ήρθε το 2013, όταν βρέθηκε για μια και μοναδική φορά σε τελικό Grand Slam. Ήταν στον τελικό του Roland Garros, όταν αντιμετώπισε τον κορυφαίο παίκτη όλων των εποχών στο χώμα, Rafael Nadal. O Ferrer μάλιστα έφτασε στον τελικό, χωρίς να έχει χάσει σετ. Ο Rafa που έδειχνε απόρθητος στο κάστρο του, επικράτησε του συμπατριώτη του, με 6-3, 6-2, 6-3.

Στιγμιότυπα από τον τελικό του Roland Garros το 2013:

Ο Ferrer μετράει 145 νίκες σε Grand Slam διοργανώσεις και 63 ήττες, έχοντας βρεθεί συνολικά 17 φορές σε προημιτελικά, 5 φορές σε ημιτελικά (2 φορές Australian Open, 2 Roland Garros και 2 US Open) και 1 φορά σε τελικό.

Επίσης σπουδαία διάκριση για τον Ισπανό τενίστα ήταν και η συμμετοχή του στον τελικό του ATP World Tour Finals στην Σαγκάη, το 2007, κόντρα στον σπουδαιότερο τενίστα όλων των εποχών, Roger Federer. Στην διοργάνωση που συμμετέχουν οι κορυφαίοι 8 τενίστες της σεζόν συμμετείχε 7 χρονιές, μετρώντας έναν τελικό (2007) και 2 ημιτελικούς (2007 και 2011).

Στιγμιότυπα από τον τελικό του ATP World Tour Finals το 2007:

Στην παγκόσμια κατάταξη κατάφερε να φτάσει μέχρι το Νο. 3 (το 2013) μένοντας συνολικά εκεί 19 εβδομάδες, ενώ μετράει αρκετές εβδομάδες εντός του Top 10. Aυτή την στιγμή αποχαιρετά το tour από το Νο. 144 του κόσμου.

Πέτυχε 54 Top 10 νίκες, με 5 απ' αυτές να είναι ενάντια στο Νο. 1 της παγκόσμιας κατάταξης. Από μια φορά τους Andre Agassi και Novak Djokovic και 3 φορές τον Rafael Nadal.

Εξαιρετικές διακρίσεις έχει και με το εθνόσημο της χώρας του, έχοντας πανηγυρίσει με την Ισπανία 3 κατακτήσεις Davis Cup (2008, 2009, 2011) και έναν χαμένο τελικό το 2012. Επίσης συμμετείχε και σε 3 ολυμπιάδες (2008, 2012, 2016). Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το 2012, μαζί με τον Feliciano Lopez κατέλαβαν την 4η θέση στα διπλά.

Οι συνολικές του απολαβές από τις διοργανώσεις που έπαιξε από το 2000 μέχρι και το 2019 όπου αγωνιζόταν επαγγελματικά, αγγίζουν τα 31.436.645 ευρώ, κατέχοντας την 7η θέση αυτή τη στιγμή στην ιστορία του αθλήματος.