Η αντισφαίριση στην Ελλάδα βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε κρίσιμη στροφή και έχει μια μεγάλη ευκαιρία:

Πρέπει να αδράξουμε την ευκαιρία και η στροφή να μας βγάλει στην ευθεία της ραγδαίας ανάπτυξης του τένις.

1. Η μεγάλη ευκαιρία είναι ότι χάρη στις ατομικές προσπάθειές τους ο Στέφανος Τσιτσιπάς και η Μαρία Σάκκαρη έχουν προκαλέσει διεθνές ενδιαφέρον για το ελληνικό τένις.

2. Η κρίσιμη στροφή είναι οι εκλογές της ομοσπονδίας μας, που μπορούν για πρώτη φορά ύστερα από παρά πολλά χρόνια να αλλάξουν τα πρόσωπα που διοικούν την Ομοσπονδία και να φέρουν μια νέα πνοή στη διοίκηση, που χρειάζεται το ελληνικό τένις, δηλαδή τα σωματεία και οι αθλητές που είναι έτοιμοι να ακολουθήσουν τον δρόμο της επιτυχίας.

Αν υπάρχουν κάποιοι που, ύστερα από τόσα χαμένα χρόνια απραξίας και εσωστρέφειας, θα τολμούσαν να ισχυριστούν ότι έχει τάχα γίνει κάποιο σπουδαίο έργο στον χώρο της αντισφαίρισης, θα δυσκολευτούν εξαιρετικά να μας δείξουν αυτό το έργο από τον «πάτο του βαρελιού» της μακρόχρονης απραξίας. Το μόνο που μπορούμε να δούμε εκεί είναι:

1. Ο ιδιαίτερα μικρός, και πάντως ανεπαρκέστατος, αριθμός γηπέδων,
2. η παντελής απουσία πρωταθλήματος ενηλίκων Α-Κ,
3. η προβληματική ''παραγωγή'' πτυχιούχων προπονητών όλων των  κατηγοριών,
4. η έλλειψη ειδικευμένων πτυχιούχων στελεχών οργάνωσης  και διοίκησης  της  αντισφαίρισης.

Σήμερα θα ήθελα να μιλήσω στον καθένα από εσάς ξεχωριστά ειδικώς για την υλικοτεχνική υποδομή του αθλήματος, δηλαδή τα γήπεδα, χωρίς τα οποία δε νοείται ανάπτυξη του αθλήματος.

Είναι απολύτως αναγκαία η κατάρτιση ενός μεσοπρόθεσμου σχεδίου, που θα εκπληρώσει η επόμενη Διοίκηση, και ενός μακροπρόθεσμου σχεδίου, που θα ξεπερνάει τα χρονικά όρια της αμέσως επόμενης διοικητικής θητείας. Το θέμα των γηπέδων ανήκει στη στρατηγική της ανάπτυξης του αθλήματος και χρειάζεται οπωσδήποτε και μακροπρόθεσμο σχεδιασμό που θα ξεπερνάει τις θητείες των σημερινών προσώπων.  

Είναι αυτονόητο ότι χωρίς την πισίνα δεν μπορείς να ασχοληθείς με την κολύμβηση, χωρίς το άλογο δεν μπορείς να κάνεις ιππασία κλπ., και χωρίς τα γήπεδα δεν μπορείς να παίξεις τένις.

Μόνο με σύγχρονα και πολλά γήπεδα μπορούν να προετοιμαστούν κατάλληλα οι αθλητές μας και να υπάρξει άνθηση του τένις με πολλές διοργανώσεις και τουρνουά περιφερειακού, εθνικού και διεθνούς επιπέδου. Τα γήπεδα, όμως, λείπουν. Και αυτό δεν είναι κάποια αόριστη εκτίμηση. Οι επίσημοι αριθμοί μιλούν μόνοι τους:

Σύμφωνα με το ''European Τennis Report'' για το έτος 2018, η Ελλάδα διαθέτει μόνο 1.300 ανοιχτά γήπεδα και 12 κλειστά γήπεδα με 11.159.773 κατοίκους.

Η φτώχια αυτών των αριθμών φαίνεται θλιβερή, όταν συγκρίνεται με τους αριθμούς γηπέδων χωρών με πληθυσμό μικρότερο από της Ελλάδας.

Συγκεκριμένα:

Η Τσεχία διαθέτει 8.815 ανοιχτά γήπεδα και 2.685 κλειστά γήπεδα με 10.600.000 κατοίκου.
Η Αυστρία διαθέτει 7.520 ανοιχτά γήπεδα και 1.200 κλειστά γήπεδα με 8.700.000 κατοίκους.
Η Πορτογαλία διαθέτει 2.000  ανοιχτά γήπεδα και 30 κλειστά γήπεδα με 10.330.000 κατοίκους.

Τα περισσότερα γήπεδα, με τη σειρά τους, ευνοούν την αύξηση των αριθμών των αθλουμένων. Με συγκεκριμένα στοιχεία και πάλι:

Η Ελλάδα έχει  μόλις 116.000 αθλούμενους, δηλαδή ποσοστό 1,04% του πληθυσμού της.
Η Τσεχία έχει 425.000 αθλούμενους, δηλαδή ποσοστό 4,11% του πληθυσμού της.
Η Αυστρία έχει 400.000 αθλούμενους, δηλαδή  ποσοστό 4,59% του πληθυσμού της
Η Πορτογαλία  έχει 200.000 αθλούμενους, δηλαδή ποσοστό 1,93% του πληθυσμού της.
Το Βέλγιο έχει 680.000 αθλούμενους, δηλαδή  ποσοστό 5,94% του πληθυσμού της.

Αυτά είναι τα συγκριτικά και αδιαμφισβήτητα στοιχεία, που δείχνουν τη σημερινή ζοφερή κατάσταση στο χώρο του Τένις.

Τα σχόλια είναι περιττά και τα όποια μεγάλα λόγια κάποιων θα ήταν μόνο θλιβερές αμφισβητήσεις της πραγματικότητας.

Αντί για τέτοια λόγια, όσοι είναι υπεύθυνοι για αυτή την κατάσταση οφείλουν μόνο απολογίες προς τον κόσμο του τένις και προς όσους δεν έχουν την ευκαιρία να μπουν σε αυτόν τον κόσμο, όπου σήμερα αντιστοιχεί 1 γήπεδο σε περίπου 9.000 κατοίκους!

Αυτή η αδιανόητη μιζέρια πρέπει να διαλυθεί τώρα. Με όραμα και ρεαλισμό.

Είναι απολύτως εφικτός ο στόχος για την επόμενη Διοίκηση οι αθλούμενοι σταδιακά να πλησιάσουν ποσοστό 3% του πληθυσμού της χώρας, δηλαδή περίπου 330.000 αθλούμενους, με σοβαρή και καλά σχεδιασμένη αύξηση των γηπέδων τένις.

Για να γίνει αυτό, πρέπει να σχεδιαστεί μια αναδιάταξη των υποδομών και γενναία αύξηση των γηπέδων, ώστε να πλησιάσουμε τα υψηλά διεθνή πρότυπα.

Το σύνολο της χώρας μας, από τις άκρες της ηπειρωτικής χώρας μέχρι τα νησιά μας μπορεί να υποστηρίξει το άθλημα της αντισφαίρισης.

Χρειάζονται γήπεδα, για να διαχυθεί το τένις στην ελληνική κοινωνία.

Η ώρα είναι τώρα και πρέπει να την προλάβουμε.

Σε σχετικά πρόσφατη συνάντησή μου με τον ΓΓΑ κ. Μαυρωτά  αυτό επισημάνθηκε έντονα και τονίστηκε τεκμηριωμένα η άμεση ανάγκη και προτεραιότητα της καθολικής αύξησης των εγκαταστάσεων του τένις.

Χρειάζεται, επίσης, συνεργασία με τους φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησής (Περιφέρειες και Δήμους) με στόχο την λειτουργία του νέου προτεινόμενου προγράμματος βάσει του πενταετούς σχεδίου ανάπτυξης της ελληνικής Αντισφαίρισης που καταθέτουμε.

Καταρχάς, έχουν σχεδιαστεί 120 Γήπεδα ανά την Ελλάδα: 50 Γήπεδα για τις Ενώσεις (5 Γήπεδα ανα Ενωση) και 70 Γήπεδα  για τα σωματεία.

Στα Γήπεδα των Ενώσεων θα μπορούν να διεξάγονται τα  Εθνικά  πρωταθλήματα Α-Γ, τα Junior, Διασυλλογικά Ανδρών -Γυναικών  και junior Διασυλλογικά Α-Κ , προπονήσεις επίλεκτων Αθλητών και όσα τουρνουά δεν μπορούν να φιλοξενήσουν οι όμιλοι.

Πρέπει να δουλέψουμε συντονισμένα και με σχέδιο, μπορούμε να το πετύχουμε. Τα χαμένα χρόνια τελειώνουν εδώ. Είναι στο χέρι μας να τα καταφέρουμε!

Είναι στο πρόγραμμα μας και θα γίνει πράξη!

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΕΡΚΕΔΑΚΗΣ
ΥΠ. ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΕΦΟΑ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο.Α.ΑΓ.ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ